Van verpakking tot verlangen
Bubbeltjesplastic – ook wel noppenfolie – kennen we allemaal als dat knisperende verpakkingsmateriaal dat je vluchtig aan de kant schuift zodra je je pakketje opent. Maar wie staat er écht stil bij deze beschermer in stilte? Dit project werpt een radicaal nieuwe blik op bubbeltjesfolie. Niet als afval, maar als bronmateriaal. Niet als bijproduct, maar als uitgangspunt voor design.
In dit project onderzoeken we de esthetiek, duurzaamheid en het functioneel potentieel van dit alomtegenwoordige, vaak onderschatte materiaal. Van laptophoes tot bloemenvaas, van fietsframetas tot telefoonhoesje: elk designobject in dit project is een ode aan het materiaal dat normaal achter de schermen blijft – maar dat onze spullen letterlijk draagt over oceanen, luchtruimten en asfaltwegen.
Het project wacht nu op zijn publieke debuut: een gelaagde tentoonstelling waarin niet alleen de eindproducten te zien zijn, maar ook het maakproces centraal staat. Bezoekers worden ondergedompeld in een artist-in-residence-omgeving waarin ontwerp en experiment samenkomen. Een speciaal gecomponeerde, indringende soundscape begeleidt de ruimte. Het geluid maakt voelbaar wat anders onzichtbaar blijft.
Deze installatie nodigt de bezoeker uit tot vertraging en herwaardering. Het stelt kritische vragen over gebruik en hergebruik, over zichtbaarheid en onzichtbaarheid, over duurzaamheid in een wereld vol verpakkingen. Wat als het beschermende omhulsel zélf de hoofdrol krijgt?